Kupuję 🙂 Na parapecie napewno byłyby zioła 🙂 A na stole jakaś filiżanka z niedopitą kawą i obrusik na stole. Lubię minimalizm ale bez przesady 🙂
A może to dlatego, że się przywiązujesz Taniu. Bo rzeczy dla Ciebie mają wartośc sentymentalną. To dotałaś od cioci a tamto przypomina Ci szczęśliwą chwilę. Ja takie ciułanie bibelotów rozumiem ale 6 bluzek w szafie z plamką, 1 z dziurką i 168 śrubek i nakrętek (bo się przyda) już nie. Paragonów, karteluszków, wazoników bym nie zniosła. 🙂
Ja hołduję "zasadzie 3 P" - piękne, pożyteczne i pamiątkowe. Ale ja lubię pierdoły mieć. 90% pierdół w domu mam przywiezione z podróży. Nie wszystkie są pożyteczne. Ale! Nie mam za małych ciuchów, dziurawych garnków itp, itd. Ta zasada rodem z PPD jest naprawdę świetna i wystarczy się jej trzymać. Żeby nie zagracać.
A ta kuchnia jest strasznie podobna do mojej sali operacyjnej 😂 serio.
Lubie miec przestrzen, rzeczy malo i pochowane aby mi nic nie sterczalo na wierzchu a mam dokladnie na odwrot 🙄 moglabym otworzyc sklep z dzinsami, kurtkami, koszulkami ktorych nie potrafie sie pozbyc, bo wszyskie zadbane i po prostu lubie swoje ciuchy.. ze juz nie wspomne o milionie wszelkiej masci niezbednych rzeczy, wszedzie dookola 🙄 Ale to tez wynika z malej przestrzeni i braku porzadnej szafy i polek na ksiazki/duperele. Obiecuje sobie solennie, ze jak juz moje marzenia i plany sie ziszcza, przynajniej living bedzie przejrzysty. A wszystkie dupererele w przepastnych szafach. No i banda kotow z ich lozeczkami/drapakami/zabawkami/poidelkami nie ulatwia mi sprawy.. edit. dopisane brakujace slowo
Doskonale na rozbudzenie minimalizmu wpływają przeprowadzki :P. P
ja się pakuję własnie i przerazam ile człowiek tego ma i nie umiem się pożegnać z większoscią rzeczy tyle ze nie umiałabym tez na pewno życ w pustych scianach, kocham bibeloty, pierdółki, mam poczucie że dają one wnętrzu klimat i ciepło
Ja jak posprzątam mam bardzo podobną kuchnie - tylko dodać dzbanek na wodę, czajnik, deskę do krojenia, noże wiszące nad blatem i mnóstwo magnesów i notatek na lodówce.
Pięknie byłoby jakbym sama mieszkała. Niestety mój mąż nie widzi potrzeby unikania gromadzenia, a ja już nie mam siły po nim chować- poddaję się. Natomiast nie gromadzę ciuchów i innych gadżetów. Przydasi. Mój mąż natomiast chętnie przygarnia to co innym zbędne. Ja mogłabym kilka lat żyć bez bramy wjazdowej, ale on musiał złom przygarnąć...Fotele od wujka też (rzekomo w garażu będzie z nich korzystał.
Minimalizmowi w życiu sprzyjają częste przeprowadzki. Zwłaszcza jak człowiek wie, że im mniej rzeczy tym mniej kursów autkiem (a to koszty paliwa i czas). Więc po 10 przeprowadzkach w ciągu 8 lat po prostu doszłam do wniosku, że nie warto kupować, bo prędzej czy później się z tym pożegnam; ergo szkoda kasy. Wszystko czego nie noszę przez pół roku oznaczane jest jako niepotrzebne i ląduje albo w śmietniku albo w specjalnym kontenerze; zbieraczy kurzu nie znoszę bo nie cierpię sprzątać; książek też już nie kupuję, bo mam ebooki. W całości przeprowadziliśmy się z Wawy na wieś dwoma kursami Sopla. Chyba jedyne co gromadzę to zwierzęta- z każdą przeprowadzką jest ich więcej. Wabią mnie czasem gadżety, ale że analizuję każdą wydaną złotówkę, to nigdy nie kupuję tylko podziwiam z daleka.
Ja raczej zaliczam sie do osob minimalistycznych. Wyprowadzajac sie od meza zapakowalam sie w moja fieste. Pomijam pralke, TV i lampe 😉 Mieszkanie mam raczej skromne, wlasciwie mam to, czego potrzeba mi do zycia, wiecej nic. Tu obrazek, tam zaslonka, jakis kwiatek, ksiazka. Malo mebli, za to ogromny stol w kuchni, ktory kocham nad zycie.
Idac na zakupy mam konkretne wyobrazenie o tym, co potrzebuje. Przy zakupie ciuchow dokladnie to samo. Szukam tego, co potrzebuje i kupuje jedynie wtedy, gdy jestem pewna, ze to na pewno ubiore. Nienawidze ciuchow w szafie, o ktorych wiem, ze ich nigdy nie zaloze.
Samochod mam, bo na niemieckiej wsi nie ma szans na przezycie bez. Tu komunikacja miejska kuleje niestety. Mieszkajac w Polsce nawet nie wpadlam na pomysl robienia prawka.
Teraz jest znowu czas na porzadki i wyrzucenie rzeczy, ktore sa zbedne. Na zasadzie: za czym nie tesknilam przez rok, tego nie potrzebuje 😉
Kolega prowadzi bloga poświęconego właśnie minimalizmowi - i, jak sądzę, prezentuje zdroworozsądkowe podejście do problemu: http://realny-minimalizm.blogspot.com/
U nas panuje minimalizm "de facto" - nie stać nas na wiele rzeczy, to i wiele ich nie mamy.
O, dokładnie !!! wchodze, widzę. Już wyciągam zagladam do portfela . i myslę: a po co mi to? i dokładnie: po nic. Fajne ile udaje sie zaoszczędzić. I kasy. i miejsca :P. choć jeszcze trochę pozostałości po zbieractwie musze wywalić. tylko mi żal 🙁.
Mówiąc szczerze, nie umiem. Nie jestem maniakiem gadżetów, ale cały czas po głowie mi chodzi, że powinnam kupić nową myszkę, tablet graficzny, kartę graficzną, drugi telefon. Okropne to myśli.
[quote author=sznurka link=topic=91064.msg1744811#msg1744811 date=1365579127] Czy ktoś może ma? Sztuka minimalizmu w codziennym życiu - Dominique Loreau
no tak mieć jak najmniej, ale kolejna ksiązka do kolekcji zawsze sie przyda 😉 [/quote]
cóż, gdybym chciała mieć bym sobie kliknęła i kupiła pozyczyć raczej bym chciała i zasiegnąć języka co jest warta hahahah
szemrana
pokemon
sanna
sznurka
udorka
marysia550
szam
Anka
jkobus
omnia
ElaPe
Strzyga